魔女の手紙タイランド สาสน์จากแม่มดน้อย アムを誘ってバンコクへ列車の旅　EP.２ ฉันชวนแอมนั่งรถไฟไปหาของอร่อยกินที่กรุงเทพฯ ตอนที่ 2

アムを誘ってバンコクへ列車の旅　EP.２ ฉันชวนแอมนั่งรถไฟไปหาของอร่อยกินที่กรุงเทพฯ ตอนที่ 2

ขอบคุณสำหรับการเยี่ยมชมบล็อกของฉัน

今日もありがとう

わたしたちはバンコク駅に到着しました。
計画は、まずファランポーン駅内のブラックキャニオンコーヒーに立ち寄ってコーヒーブレイクします。
事前にわたしはアムに話していました。
“ファランポーン駅には二軒のコーヒーショップとパン屋さんが残っているのよ”
そのパンは前回にも買ったお店です。

列車からおりたわたしたちは急いでドーム型をしたファランポーンの駅に入ってゆきました。なかのコーヒーショップでクールダウンするのです。
でもどうしてか今日は駅舎の中があまり涼しくありません。ドーム内も心なしか暗いようです。
とりあえず二階にあるブラックキャニオンコーヒーに上がりましょう。

ここでのお気に入りはモカブレンドにコーヒーアイスクリームをトッピングした「モカグレイシャーフラッペ」です。
わたしたちのオーダーを聞いたスタッフが、
“今日は停電で、つくり置きしている冷たい飲み物だけでスムージーメニューがつくれないのです”

がっかりしました。
長い間バンコクで仕事をしていない二人です。「モカグレイシャーフラッペ」は店舗数の少ないこのお店だけなのです。アイス・ブレンドコーヒーを飲みに来たわけではありません。
わたしたちは顔を見合わせてそして決心しました。それならここではなにも飲まないことにしましょう。

それにしてもバンコク中央駅の機能が新駅に移転したとはいえ、歴史あるファランポーン駅はどうなってしまうのでしょう。土曜といっても昼間から電気工事をするなんてふつうなら考えられないですね。

今日の計画では往復とも鉄道で、帰りのバンコク出発は午後２時１０分の予定でした。
今日は到着も遅れました。私たちのバンコクでの時間が予定よりみじかくなってしまいます。
駅舎の外側にあるパンショップBUNにゆきました。
店員に今日の停電のことを聞いてみると、午前9時から午後４時までの予定だといいます。
これはもしかしたら午後の列車も、と心配になりました。
計画変更です。帰りはワゴンバスにしましょう。

今日これからの目的はまず美味しいヌードルショップです。
バンコク駅からそれほど遠くなく歩いてゆける距離です。
お店のある通りに入ってみると土曜だからでしょうか開いてないお店もたくさんあるようです。ハズバンドと来たときはもっとにぎやかな通りでした。まだ午前なので開いてないのかもしれません。
でもラッキーは残っていたようです。目的のヌードルショップは営業中でした。

目的のコーヒーが飲めなくて、とても空腹な二人でした。
特大のヌードルと、豚の揚げ餃子もそれぞれ注文しました。
食べるものに厳しいアムもこのお店のヌードルは美味しいと喜んでいます。なのでそれぞれ２種類ずつテイクアウトもオーダーしたのです。
いつか機会があれば日本の皆様もここへご案内したいです。バンコクではおすすめのヌードルショップです。

この日はとても暑く、アユタヤからはるばるやってきたわたしたちは汗だくになって、そしてまたエアコンのないお店でヌードルです。お腹がいっぱいになったので、さあ外へ出てツアーを続けましょう。

しかしそのあと、わたしは自分の汗のかき方がすこし尋常ではないことに気づきました。
ファランポーン駅から地下鉄MRTブルーラインに乗り、すぐ先のワット・マンコン駅まで来ました。中華街にある“もしもしショップ”にゆく予定でした。
“わたしお腹がおかしい。下痢みたいだわ”
そういえば昨日の夜からお腹の調子が悪かったのです。
それは昨日のランチに原因があったのです。友人たちと入ったアユタヤのレストランで食べたチキンステーキ、それがなんとなくおかしかったのです。それでも空腹に負けてほとんど食べてしまったのです。
そして夜８時ごろからトイレです。午後１０時、朝の４時。バンコクにゆくというのによく眠れてなかったのです。

ワット・マンコン駅で電車を降りて近くの警備員にトイレを尋ねました。すこし距離があるようです。
“もう我慢できない”
そんなわたしをみるのは初めてのアム。彼女は懸命にわたしをはげましてくれました。
「がんばって」
そしてようやくトイレを見つけました。しかし、女子トイレはたった2か所しかなく、埋まっています。わたしは全身震えながら立っていました。

トイレのあと、もう何も食べる勇気はありません。途中で飲むためにミネラルウォーターだけを買いました。

最初は二人でワット・マンコン駅で写真を撮ろうと考えていました。新しい駅なので美しく装飾されているからです。しかしわたしの下痢のため、建物内の「ワット・マンコン駅」と書かれた柱だけしか写真を撮ることができませんでした。

その後は中華街エリアの“もしもしショップ”まで歩くつもりでした。しかしその時、空はどんよりと曇ってきました。すぐに雨になるかもしれません。それにわたしのお腹が落ち着くかどうかもわかりません。
そこでアムは計画を変更し、代わりにデパートの中を歩いた方が良いといってくれました。いつでも入れるトイレが用意されているからです。しかも万一トイレに間に合わなかったときにはすぐに着替えられるズボンや下着を購入できる場所もあります。もう笑うしかありません。

そこで、セントラル・ラマ9世デパートまで歩いて、そこで買い物をすることに変更しました。すこしだけ幸運にも、それからはゲリ子さんではなくなったのです。

アムとわたしは顔を見合わせながらしみじみ話しました。

"今日はどんな日なの？家から出るときの第一歩が間違っていたの？それが今日のアンラッキーを招いているの？　それとも、家を出る時に同じ服装をしなかったわたしたちは神から罰を受けているの？」

次はどんな物語になるのでしょうか？　アンラッキーな一日はまだ続くのでしょうか。
次のエピソードもフォローしてくださいませ。

↓↓　หากคุณต้องการอ่านภาษาไทย กรุณาคลิ้กที่นี่

พวกเราตั้งใจว่ากันไว้ก่อนหน้านี้ว่า ถ้าเราถึงที่สถานีกรุงเทพแล้ว เราจะแวะไปร้าน Black Canyon Coffee เป็นร้านกาแฟเพื่อพักดื่มกาแฟก่อนที่จะเดินไปหาอะไรทานกัน
ฉันผู้ที่พูดกับแอมไว้อย่างดีว่าที่สถานีกรุงเทพตอนนี้มีร้านกาแฟเหลือให้ 2 ร้านพร้อมกับร้านขนมปัง Bun ที่ฉันชอบซื้อกลับทุกครั้งเมื่อมาสถานีกรุงเทพ
เมื่อเราลงจากรถไฟแล้ว เราเดินเข้าไปในโดมของหัวลำโพง ในนั้นจะมีการเปิดเครื่องปรับอากาศ และเราไปนั่งดื่มกาแฟกันเพื่อให้หายร้อนกันสักหน่อยก่อน

ทั้งฉันและแอมรีบเดินเข้าไปในโดมของหัวลำโพงด้วยความรู้สึกร้อนมากจากการนั่งรถไฟ แต่เมื่อเดินเข้าไปในโดม ฉันรู้สึกว่าทำไมวันนี้เครื่องปรับอากาศไม่มีความเย็นเลยและทำไมในโดมจึงมืด เหมือนไม่ได้เปิดไฟ
เราทั้งคู่เดินขึ้นบันไดไปที่ร้าน Black Canyon Coffee เมื่อเรากำลังจะสั่งเครื่องดื่มที่เราต้องการดื่มคือ Mocha Glacier Frappe ซึ่งเป็นเมนูกาแฟมอคคาปั่นท็อปปิ้งด้วยไอศครีมรสกาแฟ
แต่พนักงานร้านแจ้งว่าไฟดับค่ะ ทางร้านจึงทำเครื่องดื่มที่เป็นเมนูเย็นได้เพียงเท่านั้น ไม่สามารถทำเมนูปั่นให้ได้
เราสองคนรู้สึกผิดหวัง เพราะนานมากแล้วตั้งแต่เราไม่ได้ทำงานในกรุงเทพฯ เราจึงไม่ได้มาดื่มกาแฟปั่นสูตรนี้อีกเลย และที่สำคัญ Mocha Glacier Frappe มีเฉพาะร้านนี้เท่านั้นซึ่งมีสาขาน้อยมาก
เรามองหน้ากันและปรึกษากันว่าเราจะดื่มกาแฟที่นี่ต่อหรือไม่? สุดท้ายเราตัดสินใจว่าถ้าไม่ได้ดื่มเมนู Mocha Glacier Frappe พวกเราก็จะไม่ดื่ม

จากเดิมที่เราคิดกันไว้ว่าขากลับอยุธยา เราจะมาขึ้นรถไฟกลับอีกเช่นเคยในเวลา 14.10 น. เราจึงเปลี่ยนใจเพราะทุกอย่างผิดแผนไปหมด จึงทำให้เรามีเวลาน้อย
หลังจากนั้นเราก็ไปซื้อขนมปัง Bun ฉันถามพนักงานร้าน Bun ว่าไฟดับตั้งแต่กี่โมง? พนักงานแจ้งว่าไฟดับตั้งแต่ 09.00 น.แล้ว และจะยาวไปจนถึงเวลา 16.00 น.
ดังนั้น เราจึงเปลี่ยนแผนในการกลับอยุธยา เพราะขากลับเราคงไม่ได้กลับมาขึ้นรถไฟอีกแล้ว แต่เราเลือกที่จะโดยสารรถตู้เพื่อกลับอยุธยาแทน

เราสองคนเดินออกจากร้าน และเดินต่อไปยังร้านก๋วยเตี๋ยวเจ้าอร่อยที่อยู่ไม่ไกลจากสถานีกรุงเทพมากนัก
ระหว่างที่เราเดินเข้าซอยตรอกโรงหมูไปนั้น ฉันสังเกตุว่าวันนี้มีหลายร้านที่ไม่เปิดให้บริการ ซึ่งผิดกับตอนที่ฉันมากับสามี ยังมีร้านอาหารหลายร้านเปิดให้บริการ
แต่ก็ยังเป็นโชคดีของเราทั้งคู่ที่อย่างน้อยร้านก๋วยเตี๋ยวเจ้าอร่อยก็ยังคงเปิดให้บริการอยู่
ในเวลานั้นพวกเราหิวมาก พวกเรายังไม่ได้ดื่มกาแฟมาตั้งแต่เช้า จึงทำให้เราสั่งก๋วยเตี๋ยวแบบชามใหญ่พิเศษ และสั่งเกี๊ยวไส้หมูทอดมาเพิ่มอีก 1 จาน
เมื่อพนักงานมาเสิรฟ์ก๋วยเตี๋ยว พวกเรากินกันอย่างเอร็ดอร่อย แอมบอกว่าก๋วยเตี๋ยวร้านนี้อร่อยมาก และเราจึงสั่งก๋วยเตี๋ยวกลับบ้านกันคนละ 2 ชุด

ซึ่งแน่นอนว่าเราเดินทางมาจากอยุธยาในวันที่แดดร้อนมาก เหงื่อพวกเราไหลท่วมตลอดเวลา และมาทานก๋วยเตี๋ยวร้อนๆอีก ในร้านก็ร้อนระอุไปด้วยหม้อก๋วยเตี๋ยวอีก
ฉันรู้สึกว่าตัวของฉันเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อและรู้สึกเหนียวไปทั้งตัว เมื่อเราทานก๋วยเตี๋ยวเสร็จ พวกเราอิ่มกันมาก เราเดินออกมาจากร้านและเตรียมไปเดินเที่ยวต่อ
แต่แล้วฉันรู้สึกว่าทำไมร่างกายของฉันถึงได้มีเหงื่อออกมากผิดปกติ ในขณะที่เราเดินกลับมาขึ้นรถไฟฟ้า MRT สายสีน้ำเงินที่หัวลำโพงเพื่อจะเดินทางไปยังสถานีวัดมังกรต่อไป
เพราะเราจะไปเดินเล่นกันที่ย่านเยาวราช ทันใดนั้นขณะที่เราขึ้น MRT มาแล้ว ฉันบอกแอมว่า "ฉันปวดท้อง เหมือนท้องจะเสีย"
ใช่แล้ว เมื่อคืนนี้ฉันท้องเสียอย่างหนัก จากการที่วันก่อนฉันและเพื่อนๆไปทานสเต็กไก่ที่ร้านหนึ่งในอยุธยาและฉันรู้สึกได้ว่าสเต๊กไก่มีรสชาติแปลกๆ แต่ฉันก็ทานจนหมด
จนกระทั่งฉันมารู้ตัวอีกทีว่าฉันท้องเสียและเข้าห้องน้ำตั้งแต่เวลา 20.00-22.00 น. และลุกขึ้นมาถ่ายเหลวอีกตอนเวลา 04.00 น. ทำให้คืนก่อนไปกรุงเทพฯ นั้น ฉันนอนไม่เต็มอิ่ม

โชคดีที่สถานีรถไฟฟ้า MRT ระหว่างสถานีหัวลำโพงกับสถานีวัดมังกรห่างกันเพียงแค่ 1 สถานีเพียงเท่านั้น เมื่อเราเดินออกจากรถไฟฟ้า ฉันจึงรีบเดินไปถามรปภ.เพื่อสอบถามว่าห้องน้ำอยู่ที่ไหน?
ฉันบอกแอมว่า "ฉันจะทนไม่ไหวแล้ว" แอมพยายามพูดให้กำลังใจฉัน "ทนอีกนิดนะ" พร้อมกับช่วยฉันเดินหาห้องน้ำด้วยความงุนงงไปด้วยกัน เพราะเธอเองก็ไม่เคยมาสถานีวัดมังกรมาก่อน
ในที่สุดเราก็เจอห้องน้ำ แต่เมื่อมาถึงห้องน้ำ ห้องน้ำหญิงมีเพียงแค่ 2 ห้องเท่านั้นและมีคนใช้บริการอยู่ ฉันยืนสั่นไปหมดทั้งตัว แต่เพียงไม่นานมากนัก ห้องน้ำก็ว่าง ฉันจึงเข้าใช้บริการโดยทันที
แน่นอนว่าฉันท้องเสียอีกครั้งหลังจากทานอาหารมื้อแรกเข้าไป หลังจากที่ฉันออกจากห้องน้ำในครั้งนี้ ฉันไม่กล้าทานอะไรอีกเลย และซื้อแต่น้ำเกลือแร่มาดื่มตลอดทาง

ตอนแรกเราสองคนคิดว่าจะไปถ่ายรูปในสถานีวัดมังกร เพราะมีการประดับตกแต่งอย่างสวยงาม เนื่องจากเป็นสถานีใหม่ แต่อาการท้องเสียของฉันจึงทำให้ฉันถ่ายรูปได้เพียงเสาภายในอาคารที่เขียนว่า สถานีวัดมังกร เพียงเท่านั้น
และหลังจากนั้นเราคิดว่าเราจะเดินไปร้าน Moshi Moshi ที่อยู่ในย่านเยาวราช แต่ในเวลานั้น ท้องฟ้ามืดครึ้มมาก อีกไม่นานฝนน่าจะตก และอาการท้องเสียของฉันยังไม่แน่ใจว่าจะสงบดีหรือไม่
แอมจึงเปลี่ยนแผนว่าเราควรเปลี่ยนไปเดินในห้างสรรพสินค้าแทนน่าจะดีกว่า เพราะในนั้นมีห้องน้ำพร้อมให้เข้าตลอดเวลา และถึงแม้ว่าจะเข้าห้องน้ำไม่ทัน ก็ยังมีที่ให้ซื้อกางเกงและกางเกงในเปลี่ยนได้ทันทีด้วย
เราจึงเปลี่ยนไปเดินห้างเซ็นทรัลพระราม 9 และไปช็อปปิ้งที่นั่นแทน หลังจากนั้นฉันก็ไม่มีอาการปวดท้องอีกแต่อย่างใด
ัทั้งแอมและฉันพูดพร้อมกันว่า "วันนี้มันวันอะไรกันเนี่ย? พวกเราก้าวขาไหนออกจากบ้านถึงได้ผิดแผนกันได้ทุกเรื่องขนาดนี้ หรือว่าเราโดนพระเจ้าลงโทษที่เราแต่งตัวไม่เหมือนกันออกจากบ้าน"

เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป โปรดติดตามตอนต่อไป

テーマ : タイでの生活・暮らし
ジャンル : ライフ

今日もありがとうございます　また明日 ขอบคุณมากค่ะ