小さなアクアリウムへ ไปชมอะควาเรียมขนาดย่อมกัน

24 Nov



イオンモールを出たわたしたちは再び彼の車に。
これからどこへ行くのか何も聞いていません。でもハズバンドと彼はすでに話していたようです。

彼は馴れた感じでドライブし、車は静かな場所へ入ってゆきました。
車のスピードが落ちたと思った時です、床下で大きな音が。多分車の床が盛り上がった地面でこすれた音です。

・・・大丈夫かしら。
わたしと妹、どちらの体重が影響したのでしょうか。二人は同時に顔を見合わせそして声を出して笑ったのです。

案内されたのは彼の自宅でした。
そこにはミルキーの大好きなものが待っていたのです。
一部屋が小さな水族館。










ミルキーはそれを目にするや否やすばやく駆け寄り、すぐに自分のスマホを取り出したのです。
たくさんのカラフルな魚たち、そして小さくてかわいいエビ。タイでは見たことのないエビたちです。

わたしは驚かずにはいられませんでした。どれだけ彼が魚やエビを大切にしているかがよくわかるセッティングでした。
以前にハズバンドから聞いていた話ではエビや魚を養殖している方だということでした。それでイメージではタイの養殖池のような場所を想像していたのです。

しばらくの間わたしたちは小さな水族館で過ごしました。とりわけミルキーやパパにはとても興味深い場所だったのです。












彼と奥様はわたしたちにそれぞれお土産を用意して下さっていました。

（タイへ戻った翌日、お友達といただいたお菓子を分けて食べました。彼女たちは、とても美味しいと言い、タイの同じようなお菓子と違うのは塩っぽくなくグルタミン酸の味がしないということでした）

さて、帰る時間になりました。
彼の車で出発です。奥様とはここでお別れ「ありがとう、サヨナラ」

車が駐車場を出ます。
さっきの大きな音を思い出しました。
・・・今度はだいじょうぶかしら。
わたしと妹はできるだけ軽くなるようにと腰を浮かします。意味がないのですが。

でも、ざんねん、
【ガリガリ、ガリガリ】
みんながいっせいに、
「Ooooohhhhh！！」

彼は近くの京阪電車の駅ではなく妹たちが泊っている新大阪のホテルまで送ってくれたのです。

はじめてわたしたちと会う人はきっとにぎやかなファミリーに見えたことでしょう。

ほんとうにありがとうございます。快適な車でイオンモールへ、美味しい夕食・DAISOでのショッピング・小さな水族館・そしてタイへのお土産。

初対面の異邦人に感謝します。わたしたちに会いたいと、そしていろいろと気遣いをして下さった初対面の彼と奥様。
日本語会話がむつかしいわたしは彼とほとんど話ができませんでした。ただイメージするだけでした。
でもほんとにありがとうございました。

さあこれで楽しかった京都編はおしまいです。
でも旅はまだつづくのです。
もうすこしだけおつきあいくださいませ。


หลังจากที่พวกเราทั้งหมดออกมาจากอิออนมอลล์กันแล้ว
พวกเราก็กลับมาขึ้นรถของเขาอีกเช่นเคย
ซึ่งฉันและครอบครัวของน้องสาวฝาแฝดไม่รู้เลยว่าจะต้องไปที่ไหนต่อ
ตอนนั้นคงมีเพียงสามีของฉันและน้องสาวของเธอที่ทราบ

ผู้ชายคนนี้เป็นคนขับรถไวอยู่พอสมควร
ฉัน น้องสาวฝาแฝด และมิลค์กี้นั่งกันแถวหลังสุดจึงสามารถสัมผัสความซิ่งได้อย่างรวดเร็ว
พอเขาขับรถพาเข้าไป ณ ที่แห่งหนึ่งที่มีตึกรายล้อม แต่เป็นสถานที่ที่ไม่พลุกพล่าน
ทุกคนในรถได้ยินเสียงดังครืดที่ใต้ท้องรถอย่างแรง
พวกเราตกใจกับเสียงที่ได้ยินและร้องวี๊ดว๊ายกัน
เสียงนั้นเป็นเสียงเวลาที่รถต้องผ่านเนินลูกระนาดขนาดใหญ่พอสมควร
แต่เนื่องจากรถคันนี้จุคนเป็นจำนวนมาก จึงทำให้หนักในช่วงท้ายของคันรถ
ซึ่งฉันและน้องสาวฝาแฝดของฉันเริ่มคิดว่า หรือว่าเป็นเพราะเราสองคนกันนะ? และหันมองหน้ากันพร้อมทั้งหัวเราะ

เขาพาพวกเราทั้งหมดไปบ้านเขา ซึ่งมีขนาดพอประมาณ ไม่ใหญ่ไปและไม่เล็กไป
ซึ่งบ้านเขาแบ่งโซนได้ดีมาก มีทั้งโซนห้องทำงาน ห้องครัว และอควาเรียมขนาดย่อม
เมื่อมิลค์กี้เดินเข้ามาในบ้านของเขาและเห็นโซนอควาเรียมขนาดย่อม
เธอรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและรีบวิ่งตรงไปบริเวณนั้นพร้อมกับถ่ายรูปอย่างเพลิดเพลิน
เธอสนุกสนานกับสิ่งที่เธอเห็นเป็นอย่างมาก มีทั้งปลาตัวเล็กๆหลากสีสัน และกุ้งตัวเล็กน่ารัก
ซึ่งกุ้งแบบนี้ ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนที่ไทยเลย
ฉันทึ่งกับความคิดของบุคคลผู้นี้ที่ถึงแม้ว่าบ้านเขาจะไม่ได้ใหญ่โต แต่เขาก็สามารถทำในสิ่งที่เขารักได้
ซึ่งภาพที่ฉันคิดก่อนหน้านี้หลังจากที่ได้ฟังสามีของฉันเล่าให้ฟังว่า
ผู้ชายคนนี้มีฟาร์มเลี้ยงกุ้งและปลาตัวเล็ก ฉันจึงคิดว่าต้องมีบ่อฟาร์มกุ้งและปลาที่มีพื้นที่ขนาดใหญ่แน่ๆ
แต่ตรงกันข้ามกับสิ่งที่ฉันคิดมากมาย

เราอยู่ที่นี่กันสักพัก เพราะต้องการให้มิลค์กี้และพ่อของเธอได้สำรวจในสิ่งที่พวกเขาชอบกัน
หลังจากนั้นฉันและน้องสาวฝาแฝดก็ได้มอบของที่ระลึกให้กับผู้ชายคนนี้และภรรยา
ส่วนผู้ชายคนนี้และภรรยาของเขาก็ได้มอบขนมให้ครอบครัวของฉันและครอบครัวของน้องสาวฝาแฝดด้วย
(ซึ่งเมื่อฉันกลับมาถึงไทยแล้ว วันรุ่งขึ้นฉันได้เอาขนมดังกล่าวไปแบ่งเพื่อนๆได้ทานร่วมกัน
เพื่อนๆฉันต่างก็ชมกันว่าขนมอร่อยมาก ทานแล้วไม่มีความรู้สึกว่าเหมือนทานเกลือที่อยู่ในขนมของไทยที่ล้วนเต็มไปด้วยผงชูรส)

ขากลับ ฉันคิดว่าเขาคงแค่ไปส่งพวกเราที่สถานีรถไฟใกล้บ้านเขาเพื่อให้พวกเราเดินทางกลับโดยรถไฟต่อ
พวกเราทั้งหมดจึงขึ้นรถ พอรถเริ่มเคลื่อนออกจากบริเวณที่พักของเขา พวกเราจำได้ว่าขาเข้ามามีลูกระนาดอยู่
ฉันและน้องสาวฝาแฝดที่นั่งแถวหลังสุดด้วยกัน ต่างก็พยายามทำตัวให้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้
และร่วมลุ้นไปกับเขาว่าจะผ่านเนินนี้ไปได้ด้วยดีหรือไม่
แต่แล้วพวกเราก็ได้ยินเสียง "ครืดดดดดดด" อีกครั้ง และทุกคนในรถร้องเป็นเสียงเดียวกันว่า "อู้ววววววว!!!"
จึงทำให้ขากลับเกิดความสนุกมากขึ้น สุดท้ายเขาก็ไปส่งพวกเราเกือบถึงโรงแรมที่พักที่ครอบครัวน้องสาวฝาแฝดของฉันพักอยู่

แน่นอนว่าการได้พบเจอใครบางคนที่เป็นคนแปลกหน้า มันทำให้พวกเราดูมีชีวิตชีวาขึ้น
ขอบคุณที่พาพวกเรานั่งรถอย่างสะดวกสบาย ได้รู้จักอิอออนมอลล์ ได้ทานอาหารอร่อยๆ
ได้ไปช็อปปิ้งที่ร้าน DAISO ได้ไปดูร้านสัตว์เลี้ยงน่ารักๆ และได้ไปดูอควาเรียมขนาดย่อม พร้อมทั้งได้ขนมที่แสนอร่อยกลับมาทานด้วย
ฉันขอบคุณคนแปลกหน้าคนนี้ที่ได้รู้จักกันเป็นครั้งแรก เขาเป็นคนแปลกหน้าที่อยากรู้จักพวกเรามาก และรอคอยการมาเยือนของพวกเราอย่างใจจดใจจ่อ
ซึ่งฉันแทบจะไม่ได้คุยอะไรกับเขาเลย เพราะฉันไม่สามารถสนทนาภาษาญี่ปุ่นได้ แถมฉันยังรู้สึกหวาดระแวงกับเขาอีกต่างหาก

และคืนนี้ที่เกียวโต เราก็ปิดฉากกันได้อย่างสวยงาม ราตรีสวัสดิ์ค่ะ